De tijd vliegt hier!

Hallo iedereen, weer een week voorbij. Onze laatste week hier in het gastgezin is ingegaan. De tijd is hier voorbij gevlogen. Morgen starten onze laatste nachtshiften hier in Tanzania.

Het tripje naar Moshi is spijtig genoeg niet kunnen doorgaan door het slechte weer. De laatste dagen hebben we al heel veel regen gehad en kunnen we niet zo heel veel doen. Hopelijk wordt dit beter wanneer we op safari vertrekken.

Het was een zeer toffe week op stage. Dinsdag hebben we het aangekochte materiaal afgeven aan het ziekenhuis. Ze waren hier heel blij mee en waren ons echt dankbaar. Deze week heb ik 3 bevallingen kunnen doen. Mijn eerste bevalling ging niet zo vlot. Het was mevrouw haar eerste kind en ik denk dat ze niet goed doorhad hoe ze moest persen. Het duurde een hele tijd voordat mevrouw bevallen was. Het hoofd stond al heel ver maar mevrouw perste totaal niet meer mee omdat ze pijn had. Wanneer Nathalie haar duidelijk maakte dat ze nog 1 keer zeer hard moest persen, werd het hoofdje uiteindelijk geboren. De baby maakte meteen een goede start. De 2e bevalling ging heel vlot. Ik heb enkel de mama moeten hechten omdat ze een klein scheurtje. Mijn laatste bevalling was bij een vrouw die zwanger was van haar 4e kind. Wanneer ze op verloskamer aankwam, braken haar vliezen. We zaten nog rustig aan tafel maar ze had meteen het gevoel dat ze moest persen dus we namen een bevallingset klaar. Wanneer mevrouw niet perste zag ik nog niets. Ik was nog rustig mijn handschoenen aan het aandoen terwijl mevrouw begon te persen. Ik keek weg om een steundoek te nemen. Wanneer ik terugkeek en klaar was om te steunen, was het hoofd al geboren. De baby is er bijna letterlijk uitgevlogen. Ik denk dat ik mevrouw in totaal 15 minuten heb gezien. Zeer snelle bevalling dus.

Gisteren zijn we met nog een aantal andere projects abroad vrijwilligers naar een masaai dorpje geweest. Dit was het masaai dorpje van 1 van de medewerkers van projects abroad, Robbert. Door de week woont hij in Arusha maar in het weekend gaat hij naar zijn familie in het masaai dorpje. Hij is hier opgegroeid als kind en kon ons dan ook zeer veel vertellen over hun levenswijze. Zijn vader heeft 2 vrouwen en Robert heeft in totaal 11 broers en zussen. Niet heel veel in vergelijking met de buren. Daar is een man met 90 kinderen bij 18 verschillende vrouwen. Hij heeft ons ook meer uitleg gegeven over de besnijdenis bij de kinderen. Alle meisjes en jongens worden besneden tussen de 12 en 13 jaar. Bij de meisjes worden zowel de clitoris als de grote schaamlippen weg gesneden. De besnijdenis gebeurt door 1 van de vrouwen van het dorp. Wanneer we aan Robert vroegen of hij achter deze beslissing stond, vertelde hij ons dat hij er zelf ook bewust van was dat dit niet goed is. Maar wanneer ze dit niet laten doen kunnen de meisjes zogezegd niet volwassen worden. Verder heeft Robbert ons nog een aantal dingen laten zien zoals de hutjes waar ze in wonen. Deze zijn zeer klein en heel donker. In 1 van de hutten waren ze aan het koken. Ik ben naar buiten moeten gaan omdat ik binnen in de hut geen lucht kreeg van al de dampen. Hij heeft ons ook de plaats laten zien waar ze hun drinkbaar water gaan halen. Het water zag bruin en zag er niet zo drinkbaar uit. Geproefd heb ik toch maar niet gedaan om te verkomen dat ik ziek zou worden. Nadat hij ons heeft rondgeleid in zijn dorp heeft zijn moeder en nog wat vrouwen eten voor ons gemaakt. Al eerste kwam er normale witte rijst wat er heel lekker uit zag. Als groeten kregen we een soort van spinazie. Maar dan kwam het vlees. Er lagen normale stukjes vlees in maar wanneer we verder doorschepte zagen we ingewanden. Deze heb ik toch maar beleefd laten liggen. Nadat we geluncht hadden, hebben we ons nog eventjes bezig gehouden met de kinderen van het dorp. Nadien zijn we met de dala terug naar Arusha vertrokken.

Wanneer we in Arusha aankwamen, moesten we heel snel verder doen. Izzy had een avond georganiseerd om geld in te zamelen voor haar schooltje waar ze werkt. Het schooltje staat op het punt om hun grond te verliezen. De kinderen hebben liedjes gezongen, waar ik echt wel kippenvel van kreeg. Er was een quiz, barbecue en bingo. Een zeer gezellige avond. Ik hoop dat ze voldoende geld hebben kunnen inzamelen zodat het schooltje kan blijven bestaan.

Vandaag is het Pasen. Alle kinderen en kleinkinderen van Dr. Mardai komen eten. Ik ben benieuwd waar we allemaal kunnen gaan zitten. Voor iedereen een vrolijk Pasen!!

Tot later!